- Date : November 2021
- Type of Publishment : Digital
[Απόσπασμα απο το άρθρο του κ. Γιώργου Τριανταφύλλου ]
Γνωρίζουμε όλοι την Ελευθερία Ντεκώ και την σχέση της, το πάθος της θα έλεγα με τους φωτισμούς εκδηλώσεων, θεατρικών παραστάσεων, εκθέσεων, κτιρίων και μνημείων, βραβευμένη επανειλημμένα με διεθνή βραβεία που της έχουν εξασφαλίσει μια διεθνή φήμη μαζί με την ομάδα της. Με αφορμή τις τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, όπου ως διευθύντρια και σχεδιάστρια φωτισμών, μας μάγεψε δίπλα στον Δημήτρη Παπαϊωάννου και της απονεμήθηκε το βραβείο Emmy, η Ελευθερία έγινε σε όλους μας γνωστή, σαν ένας δικός μας άνθρωπος, ανάμεσα σε εικαστικούς, ανθρώπους του θεάτρου, αρχιτέκτονες αλλά και στο ευρύτερο κοινό.
Ιδιαίτερα εμάς τους αρχιτέκτονες, μας προκάλεσε τον Σεπτέμβριο του 2008, με την τολμηρή για την εποχή εικαστική επέμβαση που πραγματοποίησε στην όψη του κτιρίου, στην λεωφόρο Αμαλίας 14.
Ένα κτίριο που σχεδίασε την δεκαετία του ΄70 ο Αλέξανδρος Τομπάζης για την Ε.Τ.Ε.Β.Α. και στην συνέχεια πέρασε στα χέρια του Ιδρύματος Ωνάση. Εναλλασσόμενες αποχρώσεις, μέσα στον κάνναβο της όψης, με την παλιά ακόμη τεχνολογία με λάμπες φθορισμού, ζωντάνεψαν το κτίριο, και μας κίνησαν το ενδιαφέρον προκαλώντας παράλληλα και πολλές συζητήσεις και ερωτηματικά για τις επεμβάσεις των σχεδιαστών φωτισμού στα έργα της αρχιτεκτονικής.
Κτίριο Γραφείων | Αμαλίας 14
Σήμερα 13 χρόνια μετά οι επεμβάσεις αυτές είναι πλέον δεδομένες και πρόσφατα η Ελευθερία Ντεκώ είχε την τύχη να αναλάβει τον σχεδιασμό για τον φωτισμό στις όψεις της νέας επέκτασης του Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών Έλευθέριος Βενιζέλος, που σχεδίασαν οι Αγγελική Αθανασιάδου, Κατερίνα Βασιλάκου και Γιάννης Ρωμάνος των γραφείων AVW Architecture και Αλέξανδρου Ν. Τομπάζη, και βέβαια να χειριστεί το κορυφαίο της εγχείρημα για τον φωτισμό ανάδειξης της Ακρόπολης.
Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών, φωτο Γαβριήλ Παπαδιώτης
Δεν έχουμε όμως συνειδητοποιήσει όλα αυτά τα χρόνια τον μόχθο, την μέθοδο και την τεράστια πνευματική και σωματική ενέργεια που καταβάλει για την υλοποίηση όλων αυτών των έργων που έχει στο ενεργητικό της.
Ακόμη και εγώ που έχω μαζί της μια προσωπική σχέση – γνωριστήκαμε το καλοκαίρι του 2009 σε ανέμελες διακοπές στο νησί που γεννήθηκε στην Τήνο από όπου και η φωτογραφία της – και έχω παρακολουθήσει από κοντά την δουλειά της, δεν μπορούσα να φανταστώ τι προηγείται πριν το τελικό αποτέλεσμα, που πολύ συχνά αποτελεί αντικείμενο διακρίσεων.
[…]
Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ: http://triantafylloug.blogspot.com/2021/11/o.html